De Wet Werk en Zekerheid, waarvan grote delen 1 juli ingaan, kan beter niet worden ingevoerd, aldus Ton Wilthagen – hoogleraar institutionele-juridische arbeidsmarktaspecten, Universiteit van Tilburg. Wilthagen mist visie op de veranderende arbeidsmarkt en verwijt de politiek oude oplossingen te zoeken voor nieuwe problemen.
Boksen in de lucht
In haar ondoorgrondelijke wijsheid probeert de overheid grip te krijgen op de arbeidsmarkt en dan met name de flexibilisering daarvan. Maar het lijkt op dit moment meer op ‘boksen in de lucht’, wild om je heen zwaaien in de hoop iets te raken. Flexibiliteit van arbeid is een feit, of je het nu leuk vindt of niet. Het hoort bij de economie van deze tijd. Als bedrijf moet je mee kunnen bewegen met de ontwikkelingen in de markt. Doe je dat niet, dan ga je eraan. Een groot deel van de bedrijven wordt direct of indirect beïnvloed door de mondiale ontwikkelingen. Het is een illusie te denken dat we een hek om Nederland kunnen zetten en met allerlei wet- en regelgeving de zaken naar onze hand te zetten.
Symptoombestrijding
De Wet Werk en Zekerheid heeft in mijn optiek veel weg van symptoombestrijding, weliswaar vanuit allerlei goede bedoelingen, maar de zekerheid die geboden wordt lijkt meer een schijnzekerheid. Daar waar bedrijven niet zeker zijn over de toekomstige ontwikkelingen, sorteren ze voor. Risico’s worden nog snel even omzeild en contracten die over de twee jaar heen dreigen te gaan worden versneld afgebouwd om de transitievergoeding te voorkomen.
Werkzekerheid > baanzekerheid
De grootste vraag is echter hoe we ervoor zorgen dat zoveel mogelijk mensen aan het werk komen en blijven. Dat hoeft zeker niet in één en dezelfde baan. We moeten onder ogen zien dat werkzekerheid belangrijker is geworden dan baanzekerheid. Belangrijk hierbij is dat medewerkers zorgen dat hun kennis en kunde up to date is en dat zij beschikken over zogenoemde mentale mobiliteit. De kleine één miljoen ZZP’ers bewijzen dat je hiermee ver kunt komen. Als de opdrachtgevers en werkgevers ook hun verantwoordelijkheid willen pakken door een fatsoenlijke vergoeding te betalen en bereid zijn de risico’s te delen en als de vakbonden inzien dat cao’s moeten kunnen meebewegen met bedrijfsdrukte en economische omstandigheden, dan kunnen er nog mooie dingen gebeuren in ons polderlandschap.
Wat vindt u?
Wat vindt u, de Wet Werk en Zekerheid: een zorg of een zegen?
– Klaas Pool
.
