Bij de decentralisaties hebben gemeenten grote moeite hun informatiemanagement op orde te krijgen. Er is echter een mogelijkheid om het Sociaal Domein anders te benaderen. En wel door de beschikbare gegevens die er zijn onder te brengen in kaartbeelden. 

“Geen school in vergrijsde wijk”

Sommige gemeenten hebben wijkprofielen opgesteld op basis van de data die ze tot hun beschikking hebben, zij combineren gegevens uit de BAG (leeftijd, huishoudens samenstelling, herkomst etc.) met SES-scores, WOZ waarden en de gemeentelijke voorzieningen op het gebied van welzijn, sport, cultuur en zorg. Op basis van deze kaarten is het mogelijk een analyse te maken van bijvoorbeeld de bereikbaarheid van deze voorzieningen of het gebruik ervan.

Op basis van deze kaarten kan het gesprek worden gevoerd met de woningcorporatie als een belangrijke stakeholder van de gemeente over de huidige situatie van de woningen en de (eventuele) aanpasbaarheid, hun plannen voor de toekomst en het al dan niet extramuraliseren van zorg. Niet genoeg geschikte woningen en voorzieningen voor de voormalige ZZP’s 1 tot en met 3 in de wijk? Dan liever ook geen bijzondere doelgroepen hier huisvesten. Of zoals een directeur van een woningbouwcorporatie placht te zeggen: “Ik zou het volledig verkeerd doen als ik een school bouw in een volledig vergrijsde wijk”. Als gemeente kun je zo de productieafspraken met de corporaties aanscherpen.

Gemeente heeft informatie ‘in huis’

Het gesprek met zorgaanbieders over dagbesteding en beschermd wonen zal gaan over de geschikte locaties dicht in de buurt van de burgers die het nodig hebben, hoe kunnen we het doelgroepen-vervoer optimaal combineren, welk vastgoed willen we behouden en eventueel geschikt maken voor andere doeleinden, welk vastgoed kan worden afgestoten? Kunnen we avond-, nacht- en weekendzorg gezamenlijk aanbieden om de reistijden en kosten te beperken, welke voorzieningen zijn beslist nodig om zelfstandig te kunnen blijven wonen?

Op basis van die gesprekken wordt het inzicht in de materie scherper, het begrip voor de onderdelen van de opgave groeit en de noodzaak tot herordening of anders organiseren en integraal benaderen dringt bij iedereen door. Door krachten te bundelen en stevige afspraken te maken. zijn lange termijn doelen zo haalbaar. De gemeentelijke overheid is bij uitstek de partij die voor een dergelijke benadering aan de lat staat, zij hebben immers alle informatie ‘in huis’.

– Anneke Ros

.