Wie solliciteert in de onderwijssector, kan verschillende motieven hebben om naar een andere baan op een andere school uit te kijken, omdat
- deze baan om meer verantwoordelijkheid vraagt;
- je meer uitgedaagd wilt worden;
- de nieuwe functie beter betaalt;
- je meer kunt dan alleen lesgeven, wat ze op je huidige school, volgens jou, niet (willen) zien;
- je leidinggevende vindt dat je onvoldoende functioneert, je moet vertrekken en er is een deadline gesteld.
Bij het laatste motief kan ik mij heel goed voorstellen dat de kandidaat zichzelf de vraag stelt: Hoe moet ik daar nu mee omspringen in het sollicitatieproces? Wat vertel ik de kandidaat als ik uitgenodigd word voor een preselectiegesprek? Hoe lastig zal het zijn om in een preselectiegesprek met de adviseur het over jouw vertrek te hebben. Je wilt natuurlijk laten zien dat je de ideale kandidaat bent. Mijn ervaring is dat het van kracht getuigt om hier toch op een transparante manier over te praten. Niet goed (kunnen) functioneren, kan verschillende kleuren hebben. Het hoeft niet alleen aan jezelf te liggen.
En dan nog iets: de onderwijswereld is klein, de adviseur heeft een uitgebreid netwerk en spreekt met collega-adviseurs. Krijgt de adviseur via andere kanalen te horen dat er andere redenen een rol speelden bij het vertrek dan de sollicitant zelf heeft aangegeven, betekent dat veelal einde sollicitatietraject. Een opdrachtgever vindt integriteit en intrinsieke betrouwbaarheid immers belangrijk! Transparant zijn over de reden van je sollicitatie: sta je dan niet gelijk met 3-0 achter als je dat bent? Misschien, maar de ‘race’ hoeft nog niet gelopen te zijn; je krijgt namelijk de kans om iets aan die achterstand te doen of zelfs de mogelijkheid om de ‘wedstrijd’ alsnog te winnen.
Door Alex de Gruijter