“Ik zie, ik zie wat jij niet ziet” De toegevoegde waarde van de tijdelijk leider
Door Martin Hulsen – Wanneer we de kranten lezen, maar ook vanuit eigen observatie, merken we dat het werken aan gezamenlijke en gedeelde oplossingen steeds ingewikkelder wordt. Het politieke landschap raakt steeds meer versnipperd, we worden geconfronteerd met steeds meer partijen in de eerste en tweede kamer. Partijen die er op uit zijn hun standpunt voor het voetlicht te brengen, die hun bestaansrecht willen bevechten. Niet door samen naar oplossingen te zoeken, maar door hun eigen standpunten als de enige juiste naar voren te brengen. Het gevolg is een steeds duidelijker polarisatie die omstanders ofwel kiezers doet afhaken. Het lijkt er vaak op dat het benadrukken van de verschillen, de eigen standpunten en daarmee het eigen gelijk voorop staat. Dat leidt tot ellenlange debatten en in veel gevallen zelfs tot een gevoel van onveiligheid.
